De grote innovatie van Cargill op het gebied van cargotreinen

In 1966 was Illinois Central Railroad (ICR) op zoek naar een samenwerkingspartner voor een innovatief idee. In plaats van afzonderlijke spoorwegrijtuigen te verhuren voor graantransport wilde ICR een hele trein verhuren. Cargill realiseerde zich dat met de inzet van zogeheten cargotreinen de transportkosten aanzienlijk zouden dalen, dat hiermee landbouwbedrijven toegang tot de markt zouden krijgen en dat er handel zou ontstaan in de gehele VS. Het bedrijf besloot dus om de samenwerking aan te gaan. Dit hield echter wel in dat Cargill een ongekend grote hoeveelheid graan moest verzamelen — genoeg om meer dan 100 spoorwegrijtuigen te vullen — binnen een zeer kort tijdsbestek.

Nog nooit eerder was een dergelijke poging ondernomen met graan. De logistiek en de tarieven maakten railtransport altijd bijna onbetaalbaar. Bovendien waren gewassen slechts in geconcentreerde hoeveelheden beschikbaar en ook slechts gedurende enkele weken in de oogsttijd. Daarnaast moest ook nog rekening worden gehouden met het feit dat graan bederft als het te lang in een opslag zit. Het was dus een enorme uitdaging om 100 spoorwegrijtuigen aan graan te verzamelen, op te slaan en in de laden.

Cargill wist dat met cargotreinen de transportkosten tot wel 50% konden dalen. Het bedrijf wist echter ook dat er een nieuw type binnenlandse exportterminal nodig was voor de nieuwe transportroute. Tot op dat moment maakte het bedrijf voornamelijk gebruik van de binnenlandse waterwegen en huurde het afzonderlijke spoorwegrijtuigen voor het transport.

Cargill vond het een mooie gedachte om transportroutes te gebruiken die zowel over water als per spoor liepen waarbij ook nog eens landbouwbedrijven die omgeven waren door alleen land ook toegang kregen tot de wereldmarkt. Cargill zag de enorme kans die zich voordeed om meer landbouwbedrijven op een efficiëntere manier hun graan af te laten zetten op de markt en ging de uitdaging aan.

Om een hoeveelheid graan bij elkaar te verzamelen die voldoende was om meer dan 100 spoorwegrijtuigen te vullen, ontwikkelde Cargill nieuwe faciliteiten en technieken. Ter uitbreiding van de capaciteit bouwde het bedrijf een reeks nieuwe verwerkingsfabrieken en opslagfaciliteiten in het Amerikaanse Midwesten. Cargill ontwikkelde ventilatiesystemen en drogers, zodat graan kon worden opgeslagen en het ook lang na de oogst van topkwaliteit zou blijven. Daarnaast investeerde Cargill in een nieuwe exportterminal met een capaciteit van 126 miljoen liter net buiten de stad Gibson, Illinois.

Uiteindelijk vertrok in de winter van 1967 in het bijzijn van de directeurs van Cargill en ICR de eerste graancargotrein uit het station van Gibson met 115 spoorwegrijtuigen tot de rand toe gevuld. Met 14 miljoen liter mais uit de staat Illinois aan boord ging de trein op weg naar de exportterminal van Cargill in Baton Rouge, Louisiana, waar de trein vijf dagen zou blijven voordat deze zou terugkeren naar Gibson.

Een cargotrein van Cargill met 115 spoorwegrijtuigen die gezamenlijk 14 miljoen liter mais uit Illinois vervoeren.
 

De directies van Cargill en Illinois Central Railroad komen bijeen om het debuut van de cargotrein te vieren.

Onderweg waren er ernstige complicaties: een spoorbrug begaf het onder het gewicht van de volgeladen trein, waardoor 14 wagons ontspoorden. Ondanks de tegenslag van de ontsporing bestempelde Cargill de onderneming uiteindelijk wel als succesvol. Het bedrijf deed een toezegging voor minimaal 56 rondreizen voor het jaar daarna en leverde meer dan 770 miljoen liter mais af in Baton Rouge. Al snel daarna opende Cargill een tweede binnenlandse transportterminal in Tuscola, Illinois, en vervolgens nog een derde in Linden, Indiana.

De cargotreinen vormden een ware revolutie in de graanindustrie waarin Cargill een belangrijke rol speelde. Mettertijd werden de treincapaciteit en de beschikbaarheid uitgebreid om het hele jaar door te kunnen voldoen aan de vraag met de vestiging van nieuwe faciliteiten en de ontwikkeling van nieuwe ventilatiesystemen. De verhuur van cargotreinen werd de standaard voor het transporteren van massavolumes en bracht een enorme groei in de landbouwsector teweeg in de jaren daarna.