Portret van een leider: John MacMillan Jr.

Of het nu ging om een nieuw ontwerp van binnenschepen of sleepboten, of om het onderhandelen met de Chicago Board of Trade, voorzitter John MacMillan Jr. beschikte over het intellect, de energie en de verbeeldingskracht die het bedrijf grote stappen deden zetten tijdens zijn aanstelling.

Hij volgde een opleiding aan Yale University en vocht in Frankrijk tijdens de Eerste Wereldoorlog, voordat hij terugkeerde naar Minnesota om in het familiebedrijf aan de slag te gaan op de handelsvloer van wat later de Minneapolis Grain Exchange zou worden. Zijn doortastende karakter hielp hem snel op te klimmen tot General manager of Cargill operations, een positie die hem zou voorbereiden op zijn toekomstige rol als voorzitter.

Toen zijn vader, John MacMillan Sr., in 1936 aftrad als voorzitter, werd John Jr. de derde leider van Cargill. En hoewel zijn karakter paste bij de nalatenschap van zijn vader en grootvader, oprichter W. W. Cargill, introduceerde hij een unieke, nieuwe leiderschapsstijl binnen het bedrijf.

Als voorzitter was John Jr. uitgesproken en ongezouten. Hij leek soms moeilijk om mee samen te werken, omdat hij de neiging had het besluitproces te overheersen, maar velen die met hem samenwerkten beschreven ook zijn vermogen om charmant te zijn. Zijn collega's beschouwden hem als een van de intelligentste mannen die ze ooit hadden ontmoet en toonden hem veel trouw en respect. John Jr. was een snelle denker met oog voor details, maar hij hield ook het grote overzicht. Hij identificeerde manieren waarop zijn verschillende projecten Cargill een betere positie voor de toekomst konden geven.

Het nieuwsgierige karakter van John Jr. leidde tot veel innovatieve oplossingen voor Cargill, waaronder een aantal nieuwe structuurontwerpen die de manier waarop gewassen vervoerd werden, veranderde. Om een efficiënter binnenschipontwerp te creëren, stapte hij in de scheepsbouw: toentertijd een dappere zet voor een handelsonderneming. Om de opslagmogelijkheden voor gewassen van Cargill te verbeteren, ontwikkelde hij een nieuwe terminallift gebaseerd op zijn idee van een 'grote bak' waarin aanzienlijk meer droog bulkgraan kon worden opgeslagen dan met de standaard methoden.

Door zijn interesse in de toepassing van een alles-in-één voedingsconcept, voerde John Jr. zijn eigen tests uit om een op soja gebaseerde voedingsbron voor mensen te ontwikkelen. Hij produceerde ook verschillende patenten voor diverse industrieën, waaronder nieuwe bouwmethoden, een efficiëntere vaartuigpropeller en zelfs een nieuw ontwerp voor sigarettenverpakkingen. Hoewel indertijd ongewoon, bleken veel van John Jr.'s ideeën belangrijke voordelen voor het bedrijf. Uiteindelijk wierp zijn gewoonte om doordachte risico's te nemen zijn vruchten af: tijdens zijn aanstelling als voorzitter behaalde het bedrijf voor het eerst in de geschiedenis verkoopcijfers van US $1 miljard.

Maar het was niet alleen de assertieve en experimentele stijl van John Jr. die zorgde voor de groei van Cargill. In 1936 klaagde het bedrijf de Chicago Board of Trade aan, die als reactie daarop Cargill uitsloot van de Board en het bedrijf beschuldigde van manipulatie van de maïsmarkt. Uiteindelijk waren het het zelfvertrouwen en de wil van John Jr. om zijn eigen koers te varen die Cargill de mogelijkheid gaven om de situatie te boven te komen met een onbeschadigde reputatie en een sterkere positie in de markt dan ooit tevoren. Het bedrijf kwam voor het eerst in het voetlicht te staan, toen John Jr. als hoofdartikel werd genoemd in zowel de Fortune en Business Week bladen, met een foto op de voorkant van dat laatste.

In 1960 overleed John Jr. plotseling, met als erfenis kracht en uitbreiding. Hij hielp de status van Cargill te versterken als bedrijf met het zelfvertrouwen om een eigen koers te varen, maar behield toch het concurrentievoordeel.