skip to main content

De zaden planten voor de wereldwijde activiteiten van Cargill

De handel in hybride zaden opent deuren naar nieuwe markten, waardoor het bedrijf partnerschappen aangaat in landen over de hele wereld.

January 01, 2015

Cargill is in de eerste jaren na de oprichting vooral bekend als graanhandelaar en gaat in het begin van 1900 opzoek naar manieren om zich te verbreden en uit te breiden buiten de Verenigde Staten. De internationale goederenhandel was in die tijd nogal gecompliceerd, en veel overheden zaten niet te wachten op buitenlandse bedrijven in hun graansector. De leiders van Cargill wisten daarom dat ze een product nodig hadden waarmee het bedrijf barrières kon doorbreken en kon uitbreiden naar andere landen. Die kans vonden ze met hybride zaden, die geproduceerd worden door kruisbestuiving op planten toe te passen om nieuwe producten voor klanten te maken.

Cargills interesse in zaden begon in 1907, toen het het Minneapolis Seed Company beheerde, een bescheiden bedrijf dat hybride zaden verkocht, waaronder hybride maïszaad. Tegen het jaar 1940 was Cargill, dankzij de overname van andere zaadbedrijven, een sterke speler op de markt voor hybride maïs en ontwikkelde het zijn eigen hybriden.

Cargill koos Argentinië als eerste locatie om het zaadje voor zijn overzeese activiteiten te planten. Dr. Antonio Marino speelde hierbij een belangrijke rol. Hij was een Argentijn die een jaar aan de University of Minnesota had gestudeerd onder H.K. Hays, wiens zoon productiemanager op de zaadafdeling van Cargill was. Nadat Cargill Marino in 1947 in dienst nam, hielp hij het bedrijf bij het opzetten van een kweekprogramma in Pergamino, zo'n 240 km ten noordwesten van Buenos Aires, in het hart van de Argentijnse 'corn belt'. Binnen twee jaar verkocht het bedrijf hybride maïs en tegen het jaar 1960 was zaad een belangrijk onderdeel van de zakelijke activiteiten van Cargill in Argentinië.

In 1966 trad Cargill toe tot de Braziliaanse zaadmarkten. Marino werkte samen met Richard Baldwin, researchleider bij Cargill, aan de ontwikkeling van een hybride maïsplant in Avaré, een landbouwstad in de deelstaat São Paulo. Dit onderzoek heeft hybriden voortgebracht die speciaal zijn aangepast aan het Braziliaanse klimaat. Cargill opende kort daarna twee zaadkwekerijen in de deelstaat São Paulo. “We brengen de technologie naar een land toe en gebruiken het lokale kiemplasma, het genetische materiaal van zaden, en vergroten de opbrengst van boerderijen en de opbrengst van voedingsmiddelen”, aldus James Wilson, die een bepalende rol heeft gespeeld bij de aanwezigheid van Cargill in Brazilië. “Hoe kan iemand kritiek hebben op het vergroten van de opbrengst van een boer, het vergroten van de opbrengst van voedsel en het verlagen van de prijs van voedsel? Het was een goede plek om te beginnen.”

Seeds As Gateway Inpage

Deze advertentie voor de Braziliaanse zaadhandel van Cargill promoot “Cargill zaad en zekerheid”, door de inwoners van het land te voeden met duurzame voeding.

Het bedrijf trad in 1974 toe tot de Australische zaadindustrie, toen er een tekort heerste aan zonnebloemzaad. Cargill richtte de productie van hybride zonnebloemen op om de gewassen te behouden. Tegen het jaar 1979 had het bedrijf al een zaadboerderij opgericht in Wyreema, aan de westkust van Australië, en begonnen ze met onderzoek naar een sorgo en maïshybride als aanvulling op de zonnebloemen. In de jaren 80 diende het zaadprogramma van het land als platform voor de lancering van de zaadhandel van Cargill op de Aziatische markten, om te beginnen met de Filippijnen, Pakistan, Indonesië en vervolgens India. Wilson, die succes had met zaden in Brazilië, werd in 1983 het hoofd van de Zuidoost-Aziatische afdeling van Cargill.

Dankzij de zaadhandel van Cargill kreeg het bedrijf in de jaren 90 toegang tot verschillende ontwikkelingslanden. In Afrika had Cargill succes met zaden in de landen Malawi, Tanzania, Zuid-Afrika en Zambia. En nadat Oost-Europa toegankelijk werd voor buitenlandse investeringen, werd de zaadhandel de hoeksteen van de activiteiten van Cargill in Oekraïne.

Hoewel Cargill zijn wereldwijde zaadhandel uiteindelijk in 1998 verkocht, bleken hybride zaad en gerelateerde innovaties een succesvolle manier te zijn om nieuwe relaties op te bouwen en het vertrouwen van klanten en overheden te winnen. Het verkopen van zaden heeft ertoe geleid dat Cargill kon uitbreiden naar nieuwe markten.