Cargills eigen weerafdeling

Al bijna een eeuw gebruikt Cargill zijn hulpbronnen en expertise om te voorspellen hoe het weer de zaken kan beïnvloeden. In 1926 verzamelde het bedrijf informatie van contactpersonen ver weg en dichtbij om de weersomstandigheden te publiceren in het Cargill Crop Bulletin voor de agrarische gemeenschap. Tegen 1960 ging het belang van weer voor Cargill verder dan alleen landbouw en had het invloed op markttrends en transportlogistiek voor een reeks werkzaamheden, van vleesverwerking tot zoutmijnen.

Cargills expertise voor weersvoorspellingen was een concurrentievoordeel en werd in 1975 geformaliseerd onder leiding van Erwin Kelm. Cargills bedrijven hadden altijd openbare gegevens van de overheid gebruikt, maar met de introductie van de eigen in-house voorspellingen kon het bedrijf reageren op de specifieke vereisten voor zijn werkzaamheden. Met de hand verzamelde data werden verwerkt tot op maat gemaakte rapporten die vervolgens snel werden doorgegeven aan bedrijven om leiders te ondersteunen bij het nemen van belangrijke, weerafhankelijke beslissingen.

In die tijd was het ongewoon dat een commercieel bedrijf (zelfs een groot bedrijf als Cargill) meteorologen in dienst had. Maar Mike McEndree en John Cawhorn, Cargills eerste meteorologen die respectievelijk in 1975 en 1976 zijn gestart, vertellen wat hun belangrijke rol was binnen het bedrijf.

“Ons doel is het leveren van weersinformatie die managers niet lokaal kunnen verkrijgen,” aldus McEndree. “Voor de handelaars kan dat de weersinformatie van een andere staat of een ander land zijn. Of het kunnen op maat gemaakte weerrapporten zijn, zoals exacte neerslag en voorspellingen voor belangrijke groeigebieden. Voor afdelingen als Cargo Carriers (CCI), kunnen dit ijs- of overstromingswaarschuwingen zijn.”

Voor McEndree en Cawhorn was het bijhouden van patronen zowel op nationaal als internationaal niveau complex werk.

“Het voorspellen van het weer is zowel wetenschap als kunst.”
— Mike McEndree, Hoofdmeteroloog, Cargill

De weerafdeling ontving elk uur observaties, telexrapporten en satellietkaarten van nationale weerdiensten voor 10.000 steden over de hele wereld. Weertechnici doorliepen grote hoeveelheden data en gaven relevante observaties door aan filialen over de hele wereld.

Na verloop van tijd konden afdelingen weersinformatie op een creatieve manier toepassen op hun eigen werkzaamheden. De zouthandel van Cargill hield bijvoorbeeld bij waar de volgende grote sneeuwstormen zouden zijn, waardoor ze voldoende strooizout in konden slaan voor deze locaties, terwijl Sunny Fresh Eggs, tegenwoordig Cargill Kitchen Solutions, de dagelijkse temperatuurgegevens gebruikte om het voer voor de legkippen aan te passen.

Met nieuwe technologie en eenvoudigere en snellere toegang tot informatie online is de rol van Cargills weerafdeling veranderd. Eve Iverson (voorheen Bowman), die al lang bij Cargill in dienst is, werkt nu als weerspecialist van het bedrijf en werkt samen met een meteoroloog en een analist in Nederland om patronen op te sporen die de werkzaamheden van Cargill beïnvloeden. Elke ochtend geeft zij handelaren en gewasanalisten van Cargills locatie voor wereldwijde handel in Genève, Zwitserland en de hoofdkantoren voor graan en oliezaad in Minneapolis, Minnesota een overzicht. In deze overzichten staan weersverwachtingen en langdurige patroonwijzigingen die invloed kunnen hebben op gewastoevoer, handel en transport.

Terwijl de manier waarop het weer wordt bijgehouden is veranderd, is er een ding hetzelfde gebleven: door het weer bij te houden, blijft Cargill concurrerend en kunnen ze de risico's voor de vele klanten beheersen.