Zalążki globalnej działalności koncernu Cargill

Na początku swojego istnienia firma Cargill była znana z handlu zbożem, ale na początku XX w. starała się dywersyfikować działalność i zdobywać rynki poza granicami Stanów Zjednoczonych. Międzynarodowy handel towarowy był wówczas skomplikowany i wiele rządów nie sprzyjało wchodzeniu zagranicznych firm na swoje rynki handlu zbożem. W związku z tym kierownictwo firmy Cargill wiedziało, że potrzebuje produktu, który pomoże przełamać bariery i rozszerzyć działalność na kolejne kraje. Taką szansą na nowe produkty były nasiona hybrydowe, uzyskiwane z roślin o zapylaniu krzyżowym.

Koncern Cargill zainteresował się nasiennictwem w 1907 r., prowadząc Minneapolis Seed Company, niewielką firmę sprzedającą nasiona hybrydowe, m.in. hybrydowe ziarno kukurydzy. W latach 40. XX w., dzięki przejęciu kolejnych firm nasienniczych, koncern Cargill wzmocnił swoją pozycję w branży hybrydowej kukurydzy i opracował własne hybrydy.

Jako pierwszą lokalizację rozwijania swojej działalności nasienniczej za granicą wybrano Argentynę. Główną rolę przy podejmowaniu tej decyzji odegrał pochodzący z Argentyny dr Antonio Marino. Przez rok studiował on na University of Minnesota pod opieką H.K. Haysa, którego syn był kierownikiem produkcji w dziale nasiennictwa firmy Cargill. W 1947 r. Marino podjął pracę w firmie Cargill i pomógł koncernowi uruchomić program nasienniczy w Pergamino, 150 mil na północny zachód od Buenos Aires, w centrum argentyńskiego pasa kukurydzianego. Po dwóch latach firma sprzedawała hybrydową kukurydzę i w 1960 r. nasiona stanowiły już ważny element działalności koncernu Cargill w Argentynie.

W 1966 r. firma Cargill wkroczyła na brazylijskie rynki nasiennicze. Marino współpracował z Richardem Baldwinem, dyrektorem ds. badań w firmie Cargill, przy uzyskaniu hybrydowej kukurydzy w Avaré, mieście znanym z hodowli bydła, w stanie São Paulo. Efektem ich badań były hybrydy przystosowane konkretnie do brazylijskiego klimatu. Firma Cargill wkrótce otwarła dwie dodatkowe szkółki w stanie São Paulo. „Zapewniamy krajowi technologię, wykorzystujemy miejscową plazmę zarodkową [materiał genetyczny z nasion] i podwyższamy wydajność gospodarstw [i] plonów” — wyjaśnił James Wilson, który odegrał istotną rolę we wkroczeniu koncernu Cargill do Brazylii. „Co można zarzucić zwiększaniu zysków rolnika, podwyższaniu wydajności upraw i obniżaniu cen żywności? To był dobry punkt startowy”.

To ogłoszenie brazylijskiego oddziału nasiennictwa firmy Cargill zamieszczono z hasłem „Cargill Seed and Security” (Ziarno marki Cargill i bezpieczeństwo); reklamuje ono dostarczanie tamtejszym konsumentom żywności uzyskanej w sposób zrównoważony.

Firma podjęła działalność nasienniczą w Australii w 1974 r., gdy kraj ten został dotknięty deficytem słonecznika. Koncern Cargill utworzył oddział oferujący hybrydowy słonecznik, żeby można było utrzymać poziom plonów. W 1979 r. firma otwarła gospodarstwo nasiennicze w Wyreema, na wschodnim wybrzeżu Australii, i poza oferowaniem słonecznika podjęła prace badawcze nad hybrydami sorgo i kukurydzy. W latach 80. XX w. australijski program nasienniczy posłużył jako wzór dla rozszerzania działalności nasienniczej koncernu Cargill o rynki azjatyckie, od Filipin, Pakistanu i Indonezji po Indie. Wilson, który odniósł sukces w nasiennictwie w Brazylii, w 1983 r. stanął na czele oddziału firmy Cargill na Azję Południowo-Wschodnią.

W latach 90. XX w. działalność nasiennicza koncernu Cargill wciąż pomagała firmie wkraczać na rynki rozwijające się. W Afryce firma Cargill odniosła sukcesy nasiennicze w Malawi, Tanzanii, RPA i Zambii. Gdy na inwestycje zagraniczne otwarła się Europa Wschodnia, nasiennictwo stało się podstawą działalności firmy Cargill na Ukrainie.

W 1998 r. koncern Cargill ostatecznie sprzedał swój globalny dział nasiennictwa, ale nasiona hybrydowe i pokrewne innowacje okazały się skutecznym sposobem na nawiązywanie nowych kontaktów i zdobywanie zaufania rządów oraz odbiorców. Sprzedaż nasion ostatecznie pozwoliła firmie Cargill rozszerzyć działalność o nowe rynki.