นวัตกรรมการเหมาขบวนอันยิ่งใหญ่ของคาร์กิลล์

ในปี 1996 องค์กร Illinois Central Railroad (ICR) มองหาหุ้นส่วนสำหรับแนวคิดเชิงนวัตกรรม แทนที่จะเช่ารถไฟเป็นตู้เพื่อการขนส่งธัญพืช ICR ต้องการเช่ารถไฟทั้งขบวน เมื่อตระหนักว่าการใช้วิธี "การเหมาขบวน" จะช่วยลดต้นทุนการขนส่งได้มาก และเป็นการเปิดประตูการเพาะปลูกและการค้าทั่วสหรัฐฯ คาร์กิลล์ก็ตกลงทำเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม นั่นหมายความว่าคาร์กิลล์จะต้องรวบรวมธัญพืชให้ได้ปริมาณที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน เพื่อให้มากพอที่จะใส่ตู้รถไฟมากกว่า 100 ตู้ภายในระยะเวลาอันสั้น

ไม่เคยมีโครงการสำหรับธัญพืชที่ใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ด้วยข้อจำกัดด้านโลจิสติกส์และภาษีทำให้การขนส่งทางรางมีต้นทุนสูงจนไม่สามารถทำได้ นอกจากนี้ ผลผลิตจะออกพร้อมกันเป็นจำนวนมาก ภายในช่วงเวลาเก็บเกี่ยวเพียงไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น รวมทั้งหากเก็บธัญพืชไว้เป็นเวลานานก็อาจจะเสื่อมสภาพได้ การรวบรวม จัดเก็บ และขนถ่ายผลผลิตจำนวนเต็มตู้รถไฟ 100 ตู้ เป็นเรื่องที่ท้าทายอย่างยิ่ง

คาร์กิลล์ทราบว่าการเหมาขบวนสามารถลดต้นทุนการขนส่งได้มากถึง 50% แต่บริษัทก็ตระหนักว่าเส้นทางการขนส่งใหม่จะต้องใช้ท่าส่งออกในประเทศประเภทใหม่ จนถึงเวลานั้น บริษัทอาศัยเส้นทางเดินเรือภายในประเทศและเช่ารถไฟเป็นตู้เพื่อการขนส่งเป็นหลัก

คาร์กิลล์เห็นถึงความสำคัญของเส้นทางเดินเรือซึ่งช่วยเสริมเส้นทางรถไฟ ในขณะเดียวกันก็สามารถช่วยเหลือเกษตรกรที่ไม่มีเส้นทางออกสู่ทะเลให้มีเส้นทางใหม่สู่ตลาดทั่วโลกได้ การเล็งเห็นถึงศักยภาพอันยิ่งใหญ่ที่จะช่วยให้มีเกษตรกรจำนวนมากขึ้นที่สามารถส่งธัญพืชออกสู่ตลาดได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น คาร์กิลล์จึงยอมรับความท้าทายในการลงทุนเหมาขบวน

เพื่อรวบรวมปริมาณธัญพืชให้ได้พอสำหรับการจัดส่งด้ัวยตู้รถไฟมากกว่า 100 ตู้ คาร์กิลล์จึงพัฒนาโรงเก็บสินค้าและเทคนิคใหม่ๆ ขึ้น เพื่อเพิ่มความสามารถในการรองรับผลผลิต บริษัทจึงสร้างโรงงานแปรรูปและโรงเก็บสินค้าใหม่จำนวนมาก ทั่วเขตตอนกลางของอเมริกา คาร์กิลล์ได้พัฒนาเครื่องเติมอากาศและเครื่องอบแห้งสำหรับการจัดเก็บธัญพืช เพื่อรักษาผลผลิตให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดหลังจากเก็บเกี่ยว นอกจากนี้ คาร์กิลล์ได้ลงทุนในท่าส่งออกขนาด 3.6 ล้านบุชเชิลแห่งใหม่นอกเมืองกิบสัน รัฐอิลลินอยส์

ในที่สุด ช่วงฤดูหนาว ปี 1967 ประธานบริษัทคาร์กิลล์และ ICR เข้าชมการเหมาขบวนธัญพืชขบวนแรกที่ออกจากสถานีรถไฟกิบสันซิตี้ ที่มีตู้รถไฟบรรทุกผลผลิตเต็ม 115 ตู้ รถไฟเหมาขบวนนี้บรรทุกข้าวโพดอิลลินอยส์ 400,000 บุชเชิล มุ่งหน้าไปยังท่าส่งออกของคาร์กิลล์ในเมืองแบตันรูช รัฐลุยเซียนา และวางแผนกลับมายังเมืองกิบสันภายในเวลาเพียงห้าวัน

ที่ยวรถไฟเหมาขบวนของคาร์กิลล์ประกอบด้วยตู้รถไฟ 115 ตู้ที่บรรทุกข้าวโพดอิลลินอยส์รวมกัน 400,000 บุชเชิล
 

ผู้บริหารของคาร์กิลล์และองค์กร Illinois Central Railroad ร่วมกันฉลองการเปิดตัวการเหมาขบวนครั้งแรก

การเดินทางครั้งนี้มีเหตุการณ์แทรกซ้อนร้ายแรง: เนื่องจากน้ำหนักของรถไฟซึ่งบรรทุกสัมภาระเต็มพิกัด ทำให้สะพานรถไฟชำรุด และมีตู้รถไฟตกราง 14 ตู้ แม้ว่าเหตุการณ์รถไฟตกรางจะเป็นความเสียหาย คาร์กิลล์กลับเห็นว่าการลงทุนครั้งนี้ประสบความสำเร็จ บริษัทได้ทำการขนส่งอีกอย่างน้อย 56 รอบในปีถัดมา และส่งข้าวโพดมากกว่า 22 ล้านบุชเชิลไปยังเมืองแบตันรูช ต่อมาไม่นาน คาร์กิลล์เปิดท่าเรือขนส่งในประเทศแห่งที่สองขึ้นที่เมืองทัสโคลา รัฐอิลลินอยส์ และแห่งที่สามที่เมืองลินเดน รัฐอินดีแอนา

การเหมาขบวนได้ปฏิวัติอุตสาหกรรมธัญพืช และคาร์กิลล์เป็นผู้มีบทบาทสำคัญ ในเวลาต่อมา การตั้งโรงงานและเครื่องเติมอากาศใหม่ ได้เพิ่มการรองรับผลผลิตของรถไฟรวมถึงความสามารถในการตอบสนองความต้องการได้ตลอดทั้งปี การเช่ารถไฟด้วยการเหมาขบวนกลายเป็นมาตรฐานการขนส่งสินค้าปริมาณมากและผลักดันให้เกิดการเติบโตทางด้านเกษตรกรรมในอีกหลายปีต่อมา