San Francisco Körfezi'nin ucundaki vahşi yaşam alanlarını koruma

Devlet görevlileri, çevreciler ve Cargill'in yönetim ile yürütme kurulu başkanı Warren Staley 2002'de San Francisco Körfezi'nde bir araya geldiklerinde büyük bir şeyi kutluyorlardı. Kutlanan şey, ABD tarihindeki en iddialı sulak alan geri kazanım programlarından birinin resmen başlatılmasıydı. Cargill ve ortakları; göçmen kuşların Alaska'dan Patagonya'ya uzanan Pasifik Göç Yolu'ndaki en önemli ekosistemlerden birinin geri kazanılmasına yardımcı olacaktı.

Tuz, San Francisco Körfezi'nin ucunda 150 yıldan fazla bir süredir üretiliyor. 1990'ların sonunda, tuz işleme tesisini 30 yıldan fazla bir süre işlettikten sonra, Cargill, operasyonlarını ihtiyaç duyduğu tuzun tamamını bu alanın üçte biri kadar bir arazide üretecek şekilde yeniden tasarlayabileceğine karar verdi. Cargill, bu kararlılık ve belirli bir sermaye yatırımıyla, bataklığı ve bölgenin vahşi yaşam alanını büyük ölçüde arttırarak San Francisco Körfezi'nin doğal çevresini dönüştürmeyi mümkün kılabilecekti.

Eyalet ve federal devlet daireleri Cargill'in arazisinin mülkiyetini kabul etmeye hazırdı. Ancak ABD Deniz ve Doğal Yaşam Hizmetleri ve California Doğal Yaşamı Koruma Kurulu önderliğindeki bir kıymet biçme ekibi Cargill'in arazisine 243 milyon dolardan fazla değer biçince, mülkü satın almak için gereken kaynakların bir araya getirilebilmesi olasılığı giderek azaldığından çevrecilerin ve yasa yapıcıların umutları söndü.

2000'lerin başında Staley'in fiyatı düşürmek için ABD Senatörü Dianne Feinstein ile birlikte çalışmayı kabul etmesi dönüm noktası oldu. Geçmişte benzer arazi devirlerini koordine etmede kilit bir rol oynamış olan Cargill Başkan Yardımcısı Bill Britt ile çalışan taraflar, Cargill'in California'daki tuz işini olumsuz etkilemeden çevre için önemli yararlar sağlayacak bir karara vardılar. Şirket, arazinin değerinin yarısından fazlasını; Güney Körfezi'nde 15.100, Kuzey Körfezi'nde 1.400 dönümü, yani toplamda 25 mil karelik tuz gölünü ve diğer mülkleri içeren 16.500 dönümlük büyük bir araziyi bağışlayacaktı..

“Bu önemli çevresel hedeflere, işlerimizin canlılığından ödün vermeden katkı yapmayı başarabildik.”
— Warren Staley, Cargill Yürütme Kurulu Başkanı

Yenilikçi plan sayesinde Cargill, daha küçük bir arazinden her yıl 500.000 tondan fazla yüksek kalitede tuzu toplayıp rafine edebilecekti. Cargill çalışanları, tuz göllerini tekrar körfeze bağlamak için devlet görevlileriyle birlikte çalıştı. Yeni gelgit düzenleri, tuz göllerini gelgit sulak alanlarına dönüştürmeye başladı: Tortular birikti ve yerel bitki örtüsü yavaş yavaş tekrar büyümeye başladı. Milyonlarca kuş ve yabani hayvan tuz gölleri, çamurluk alanlar ve gelgit sulak alanları ve mevsimlik sulak alanlarda kendine yeni bir ev buldu. Topluca bakıldığında, yerel ve göçmen yabani hayvanlar için canlı bir doğal yaşama alanları ağı oluşturuldu.

Bu, Körfez Bölgesi'ndeki Cargill'in mülkiyetini kamuya devrettiği ve ülkedeki en büyük sulak alan geri kazanım çabalarından birinin başlatılmasına yardımcı olduğu mülklerden sadece biri.

Çevreci eğitim San Francisco Körfezi projesinin ana bileşenlerinden biri. Üçüncü sınıfa giden bir öğrenci Cargill'e yazdığı bu mektupta, çalışmaları için şirkete teşekkür ediyor.