Büyük Buhran'da istikrarı yakalama

Kırsal kesimde yaşayan Amerikalılar, ülkede yaşanan Büyük Buhran sürecinde (1929'da borsanın çökmesiyle başlayan geniş kapsamlı ve uzun vadeli bir ekonomik bunalım dönemi) ağır zarar gördü. Birkaç yıl boyunca Cargill, kendi bağımsız silo ağını finanse etti.

Ancak 1933'te, bir banka moratoryumu krediyi o kadar azalttı ki Cargill kendi borç krizleriyle karşı karşıya kaldı. Ekin fiyatlarında %60'ın üzerinde bir düşüş yaşandı ve bu bağımsız silo sahiplerinin çoğu hızla batma noktasına yaklaşıyordu.

O zamanlar şirketin genel müdürü olan John MacMillan, Jr., söz konusu siloların "şaşılacak derecede ucuza" satın alınabileceğini fark etti. Ancak diğer yetkililer, bu siloların bu kadar düşük fiyat karşılığında ipotekten kurtarılarak elde edilmesinin, özellikle de yıllar boyunca çiftçiler ve tedarikçilerle kurulan güçlü bağlardan sonra, kırsal kesimde yaşayan insanların gözündeki Cargill imajını zedeleyeceğini düşündü. Şirketin kurucusu olan W. W. Cargill'in en küçük oğlu Austen Cargill, bu toplumun Cargill için önemini anladı ve John Jr.'ın insanların işlerini kaybetmeyecekleri bir çözüm bulmasına yardım etti.

Şirket, işletmecilerin yeniden ayakları üzerinde durmasına ve en nihayetinde kendi varlıklarını sürdürebilecek duruma gelmesine yardımcı olmak için tasarlanmış bir af planı sundu. Mülk sahipleri stoklarının tamamını Cargill'e satacaktı ve buradan elde ettikleri gelirlerle de mevcut borçlarını kapatacaklardı. Geri ödemeyi tamamladıklarında, mülklerinin sahipliğini yeniden elde edeceklerdi.

Bu, o karanlık dönemde bir umut ışığıydı. Mülk sahiplerinin neredeyse tamamı (toplamda 79 kişi) bu teklifi kabul etti ve bu silolara “toplum siloları” adı verildi. O çalkantılı ekonomik dönemde şirketin bu uzun vadeli yaklaşımı daha büyük bir istikrar sağladı ve Cargill ile tarım toplumu arasında uzun vadeli bir sadakat oluşturdu.