Tahıl Mississippi’den aşağıya akıyor

2. Dünya Savaşı’ndan önce, ABD’de tahıl doğuya doğru hareket ederek Buffalo, New York ve Erie Kanalı üzerinden Orta Batı’dan Kuzey Doğu’ya geçti. Büyük Bunalım sırasında uygulamaya konmuş olan inşaat projeleri kuzeyden güneye yeni bir rotanın açılmasına yardımcı olarak Mississippi Nehri ve kollarındaki taşımacılığı iyileştirdi. 2. Dünya Savaşı bittiğinde, ABD’deki çiftliklerin üretkenliğinin artması ve Orta Batı’nın küresel bir tahıl kaynağı haline gelmesiyle tahıl ihracatı önemli ölçüde büyüdü. 1950’lere kadar, tahıl nakliyesi Mississippi’den aşağıya Meksika Körfezi'ne kadar uzanıyordu. Cargill kendisini Amerikan ırmaklarında stratejik olarak konumlandırarak önemli kuzey-güney mal akışının bir parçası haline geldi.

Cargill’in Mississippi üzerinde en güneydeki terminali Memphis, Tennessee’de bulunuyordu, ancak şirket daha da güneye gitmeden önce, yukarı Mississippi’deki tesislerine yatırım yapmalıydı. Cargill, Minneapolis’teki yeni tesisine giden bir kanal açarak tesisin adını Cargill Limanı koydu. Bu da Minnesota Nehri’ni ticari dolaşıma açarak Cargill Limanı’nın Minnesota’daki en önemli şirket terminali haline gelmesini sağladı.

1940’ların başlarında, Cargill’in su yolunu açma konusundaki bir sonraki adımı, Illinois Nehri boyunca bir dizi terminal inşa etmek oldu. Terminaller çok büyük asansörler değil, tahılı hızlı bir şekilde kamyonlardan mavnalara aktarmak için inşa edilmiş düşük kapasiteli yapılardı. Bu tesisler Illinois’dan Chicago’ya ve Büyük Göller’e, güneyden St. Louis, Missouri’ye, Mississippi üzerinden tahıl, mısır ve soya fasulyesi taşıyorlardı.

Cargill 1955 yılında Baton Rouge, Louisiana’da, Mississippi Nehri’nin ağzıyla Meksika Körfezi arasında 2,5 milyon ABD doları değerinde bir kile terminali inşa ettiler. Şirket tesisi her yıl 18 milyon kile ürünü işleyecek şekilde tasarlamıştı. Üç yıl içinde, terminalin kapasitesi üç katına çıktı ve 1959 yılına gelindiğinde, terminal ABD’nin Körfez Kıyısı’ndaki en büyük tahıl ihracat tesisi olarak kabul ediliyordu. 1970’lerde, kapasitesi yıllık 200 milyon kileye kadar çıkarak Cargill’in Büyük Göller’deki büyük asansörlerinin kapasitesini aştı.

Cargill tahılın Mississippi’de aşağıya doğru akışıyla birlikte hareket etmekle kalmadı, aynı zamanda mavnaların üretilmesi dahil nehir boyunca tahılın taşınması işleminin tüm yönlerine de yatırım yaptı, bu da tahıllarının dünya pazarlarına daha hızlı ve daha etkin bir şekilde erişebilmesini sağladı. Tıpkı Cargill’in, satıcıların ve alıcıların malları için en iyi pazarlara erişmelerini sağlama yaklaşımında olduğu gibi, taşıma yolları da günümüzde gelişmeyi sürdürüyor.