Cargill’in küresel iş kolunun tohumlarını ekmek

Erken dönemlerinde öncelikle bir tahıl tüccarı olarak bilinen Cargill, 1900’lerin başında büyüyüp ABD’nin dışına çıkmak için iş alanını çeşitlendirme yoluna gitti. O sırada uluslararası mal ticareti karmaşıktı ve pek çok hükümet yabancı firmaların tahıl sektörlerine girmesine olumlu gözle bakmıyordu. Sonuç olarak Cargill’in yöneticileri şirketin engelleri ortadan kaldırıp, diğer ülkelere genişlemesine yardımcı olacak bir ürüne ihtiyacı olduğunu biliyorlardı. Şirket müşterileri için yeni ürünler yaratmak amacıyla, bitkilerin çapraz tozlaşmasıyla üretilen hibrit tohumlarda bu fırsatı yakaladı.

Cargill’in tohumlara ilgisi 1907 yılında, hibrit mısır tohumları dahil, hibrit tohumlar satan küçük bir şirket olan Minneapolis Seed Company’yi işletirken başladı. 1940’lara gelindiğinde, Cargill ek tohum şirketlerini satın alma yoluna giderek hibrit mısır işinde güçlü bir oyuncu haline gelmiş ve kendi hibritlerini geliştirmeye başlamıştı.

Cargill denizaşırı tohum işini başlatma girişimi için ilk yer olarak Arjantin’i seçti. Bu kararda rol oynayan temel kişilerden birisi, bir yıl University of Minnesota’da H.K. Hays’in altında çalışmış olan ve oğlu Cargill’in tohum departmanında üretim müdürlüğü yapan Arjantinli Dr. Antonio Marino’ydu. Cargill 1947 yılında Marino’yu işe aldıktan sonra, şirketin Arjantin’in mısır bölgesinin merkezi olan Buenos Aires’in 150 mil kuzey batısında bulunan Pergamino’da bir yetiştirme programı başlatmasına yardımcı oldu. Şirket iki yıl içinde hibrit mısır satmaya başladı ve 1960 yılına gelindiğinde, tohum Cargill’in Arjantin’deki faaliyetlerinin önemli bir parçası haline gelmişti.

Cargill, Brezilya tohum pazarına 1966 yılında girdi. Marino, São Paulo eyaletinin çiftçilikle uğraşan bir şehri olan Avaré’de bir hibrit mısır tesisi geliştirmek için Cargill’in araştırma direktörü Richard Baldwin ile birlikte çalıştı. Araştırmaları özellikle Brezilya’nın iklimine uygun hibritler üretebilmelerini sağladı. Kısa bir süre sonra Cargill, São Paulo eyaletinde iki üreme çiftliği daha açtı. Cargill’in Brezilya’daki varlığında etkili olan James Wilson: “Teknolojiyi bir ülkeye götürüyoruz, yerel gen kaynaklarını [tohumların genetik malzemesi] kullanıyoruz ve çiftliklerin verimini [ve] yiyeceklerin verimini artırıyoruz. Kim birisinin çiftçilerin kârını ve yiyecek verimini artırmasından ve yiyeceklerin fiyatlarını düşürmesinden şikayetçi olabilir ki? Bu iyi bir başlangıç noktasıydı.”

Cargill’in Brezilya’daki tohum işiyle ilgili bu basılı reklam, “Cargill Tohumu ve Güvenliği” konusunu tanıtarak ülkenin insanlarını sürdürülebilir gıdalarla destekler.

Şirket 1974 yılında ülkede bir ayçiçek yağı kıtlığı baş gösterdiğinde Avustralya’nın tohum işine girdi. Cargill mahsulün sürdürülmesine yardımcı olmak için hibrit ayçiçek yağı operasyonlarına başladı. 1979 yılında şirket Avustralya’nın doğu kıyısındaki Wyreema’da bir tohum çiftliği açtı ve ayçiçeğine ek olarak sorgum ve mısır hibritleri konusunda da araştırmalar yapmaya başladı. 1980’lerde ülkenin tohum programı, Cargill’in tohum işini Filipinler, Pakistan, Endonezya ile başlayan ve ardından Hindistan ile devam eden Asya pazarlarında başlatması için bir platform görevi gördü. Brezilya’da tohumlar konusunda başarılı olan Wilson, 1983 yılında Cargill’in Güneydoğu Asya operasyonlarının başına geçti.

Cargill’in tohum işi, şirketin 1990’larda gelişmekte olan ülkelere girmesine yardımcı oldu. Cargill Afrika’da Malawi, Tanzanya, Güney Afrika ve Zambiya’da tohumlar konusunda başarılar elde etti. Ve Doğu Avrupa yabancı yatırıma açıldığında, bu iş Cargill’in Ukrayna’daki operasyonlarının temeli haline geldi.

Cargill sonunda 1998 yılında küresel tohum operasyonlarını satmış olsa da hibrit tohum ve onunla ilgili inovasyonlar, şirketin hükümetler ve müşterilerle yeni ilişkiler kurması ve güven oluşturması açısından başarılı bir yöntem oldu. Sonuçta, tohum satmak Cargill’in yeni pazarlara genişlemesini sağladı.