Droogte drijft boeren tot wanhoop. In het kader van World Water Week geeft Cargill hen hoop – en water

Vorig jaar rond deze tijd verwachtte Lance Lillibridge een recordoogst. In plaats daarvan werd het een verloren jaar. "De maïs rijpte niet, het gras groeide niet, de bonen waren ondermaats", zegt de boer, echtgenoot en vader van twee kinderen.

De boosdoener? Het begin van een droogte die nu 80% van Iowa en een groot deel van de VS in haar greep houdt.

Lance vertelt dat droogte voor boeren enorm zorgwekkend is, omdat ze zo moeilijk te voorspellen en te beheersen is. "Op plantenziekten kun je anticiperen, je kunt ze monitoren en hun gevolgen beperken. Op droogte kun je je alleen maar zo goed mogelijk voorbereiden."

De grond (weg)ploegen

Een van de manieren waarop Lance zich voorbereidt is niet specifiek gericht op droogte, maar op het voorkomen van bodemerosie – met het vasthouden van water als bijkomend voordeel. Om te begrijpen hoe dat werkt en welke rol Cargill erin speelt, moeten we teruggaan naar het begin van Lances duurzaamheidstraject.

Lance verbouwt maïs,  alfalfa en soja en houdt vee. Vroeger runde hij zijn bedrijf "zoals elke boer in het Midwesten. We dachten dat we de grond moesten ploegen om goede gewassen te telen."

Maar toen merkte hij dat zijn inputkosten stegen en stelde hij een "verschrikkelijke" hoeveelheid bodemerosie vast. "Ik stopte massa’s geld in de bodem, die vervolgens gewoon wegspoelde in een rivier of beek, naar de buren. En zo kreeg ik op mijn beurt de aarde van de buren, die ook niet ideaal was."

Minder kan ook (vraag het maar aan de regenwormen)

En zo besloot de zoon van een oud boerengeslacht na tientallen jaren op het land dat het tijd was voor verandering. Hij schakelde over van grondbewerking naar strokenteelt, een aanpak die de bodem minder verstoort en verdicht.  Hij begon technologieën zoals gps en driehoeksmeting te gebruiken om met een chirurgische nauwkeurigheid te zaaien. Hij gaf zijn gewassen aangepaste voeding in plaats van ze massaal te bemesten, en na de oogst liet hij de planten de grond bedekken, zoals mulch op een gazon.

"We verbouwen niet meer alleen gewassen, maar ook aarde", legt Lance uit.   Terwijl de regen vroeger de bewerkte bovengrond wegspoelde, sijpelt het water nu de aarde in, aangezien die niet langer geblokkeerd wordt door de harde bodemlaag die door het ploegen ontstaat. De 'mulch' houdt het water vast in de grond, beschermt tegen onkruid en voedt de aarde. Daarnaast is hij ook een lekker hapje voor de regenwormen. Die zetten de biomassa weer om in voedingsstoffen, zodat er minder meststoffen nodig zijn. Bovendien zorgen hun gangen ervoor dat de bodem meer water vasthoudt.

"We gebruiken minder chemicaliën. We verliezen minder water. We verbouwen aarde. En we leveren de wereld voedsel en vezels op een duurzame manier," zegt Lance trots.

"Als het niet betaalbaar is, is het niet duurzaam"

De overschakeling naar strokenteelt  is een grote (en dure) verandering. Maar de Lillibridges konden het bolwerken en profiteren nu van lagere brandstof- en meststofkosten. Toch zijn niet alle duurzame praktijken even rendabel, en daarom is Cargill er om boeren te ondersteunen.

Cargill heeft namelijk meegewerkt aan de start en uitbreiding van het Soil and Water Outcomes Fund, een initiatief dat boeren betaalt voor het gebruik van bodemconserverende praktijken op hun land. De verbeteringen die daaruit voortkomen, zoals water van betere kwaliteit, worden verkocht aan gemeentelijke partners, in het kader van hun wettelijke verplichting of vrijwillige initiatieven om de waterkwaliteit te verbeteren. Cargill heeft een aanzienlijke voetafdruk in die stroomgebieden en gemeenten, en ziet partnerschappen als een effectieve manier om milieuresultaten zoals de waterkwaliteit te verbeteren.

Toen het Fund het afvloeiende water op de velden van Lance testte, bleek het aan de vereisten voor drinkwater te voldoen. Het programma subsidieerde ook de dekgewassen die Lance heeft aangeplant – een aanpak die wel milieuvriendelijk is, maar niet meteen financieel voordeel oplevert voor de boer. "Op het gebied van duurzaamheid geldt: als het niet betaalbaar is, is het niet duurzaam," legt hij uit. "Heel veel consumenten vragen om een duurzamere toeleveringsketen, maar dat kost geld. We moeten dus oplossingen vinden om hem te financieren."

Dit is jouw land, dit is mijn land

Hoewel het initiatief financiële stimulansen biedt, is Lance van mening dat boeren van nature milieuactivisten zijn. Hij vindt dat veel mensen grond en water als vanzelfsprekend beschouwen, maar als iemand die van het land leeft – met al zijn vette en magere jaren, overstromingen en droogten – doet hij dat zeker niet.

"Ze hebben me een 'vuile boer' genoemd, die 'overal kunstmest gooit'. Maar als die persoon even zou stilstaan bij die uitspraak, zou hij ook beseffen dat ik leef op de grond die ik bewerk. Ik werk op het veld. Ik zit met mijn handen in de aarde en ik drink het water dat ze geeft. Waarom zou ik die grond dan vervuilen? Als ik vervuild water heb, kan ik geen vee houden en kan ik niet drinken. Dat water is het belangrijkste voor al het leven."

Hoewel Lance en zijn collega-boeren geen controle hebben over de regen, kunnen ze wel kiezen hoe ze omgaan met wat moeder natuur hen geeft. Zo doen ze er in tijden van droogte alles aan om elke druppel water te bewaren. Partners als Cargill en het Soil and Water Outcomes Fund zijn er om hen te helpen.

 

---

Meer weten?

Het Soil and Water Outcomes Fund past in Cargills strategie om initiatieven van boeren te steunen en regeneratieve landbouwpraktijken toe te passen op 40.000 km² landbouwgrond in Noord-Amerika. Je kunt hier meer lezen over dit programma, waarmee we boeren aanmoedigen om de gezondheid van de bodem, de opslag van koolstof en de waterkwaliteit en -toegang te verbeteren.

Het maakt ook deel uit van onze ambitie om tegen 2030 een duurzaam waterbeheer toe te passen in onze activiteiten en alle prioritaire stroombekkens. Tot nu toe hebben in 9 prioritaire stroombekkens regeneratieve landbouwprojecten gelanceerd. Meer informatie over de vooruitgang van onze waterdoelstellingen vind je in onze recentste Water CDP Response (Carbon Disclosure Project). 

Je vindt er ook informatie over onze WASH-programma's (water, sanitaire voorzieningen en hygiëne), zoals het Prosper II-initiatief in samenwerking met CARE. Hiermee trachten we het welzijn van kinderen te verbeteren door diarree en besmettelijke ziekten terug te dringen en de toegang tot gezonde voeding te verbeteren. Dit project heeft in Indonesië al 1.512 mensen rechtstreeks bereikt en ruim 4.532 indirect. Tegen het eind van het project in augustus 2022 wil CARE 3.450 mensen, onder wie leerkrachten, ouders, studenten en leden van de gemeenschap, rechtstreeks bereiken, en 10.800 mensen indirect. Tati Nurhayati is het hoofd van de Saninten Elementary School in Serang, Indonesië en vertelt over haar ervaring:

"We zijn Cargill en CARE erg dankbaar voor hun hulp en hopen dat Cargill de scholen in Serang zal blijven steunen. Ik moedig iedereen in de school aan om gebruik te maken van de voorziening en ze goed te onderhouden, zodat wij ze duurzaam kunnen gebruiken."

Tati Nurhayati, – hoofd van Saninten Elementary School