skip to main content

Een nieuw binnenvaartschipontwerp zorgt voor verbetering in commercieel transport 

Aan het eind van de jaren '30 van de vorige eeuw betrad Cargill de scheepsbouwmarkt met een innovatieve gedachte: één boot is efficiënter dan twee boten. 

January 15, 2015

De handelsactiviteiten van Cargill waren enorm uitgebreid en er werd nu regelmatig gebruik gemaakt van de binnenlandse waterwegen voor transport. De voorzitter van het bedrijf, John MacMillan jr., was erop gebrand deze strategie verder uit te breiden en zag een alternatief voor het systeem voor sleepboten en binnenvaartschepen. De huidige constructie waarmee de kleine sleepboot en het enorme binnenvaartschip met elkaar verbonden waren, zorgde voor een langzaam en log vaartuig dat maar lastig door de kronkelige en bochtige rivieren en kanalen kon manoeuvreren. Hij merkte tevens op dat de vracht inefficiënt was ingedeeld en dat de ruimte beter kon worden benut, zodat er meer graan vervoerd kon worden.

John jr., die beroemd was vanwege zijn inventieve geest en zijn liefde voor schepen, stelde een geheel nieuw ontwerp voor: de twee schepen verbinden met staalkabels, zodat er één geïntegreerd vaartuig ontstaat. Het binnenvaartschip werd verbreed, zodat het bijna even breed was als de breedte van de sluizen waar het doorheen voer en het werd uitgevoerd in enkelwandig staal in plaats van hout. De sleepboot maakte het binnenvaartschip wendbaar en snel terwijl het binnenvaartschip ruimte bood voor meer vracht.

Er was alleen één probleem: iedere aannemer die Cargill benaderde, deinsde ervoor terug om met het onconventionele idee aan de slag te gaan. Cargill besloot uiteindelijk om zelf het project te gaan leiden, wat het begin markeerde van een nieuwe bedrijfsactiviteit: het ontwerpen en bouwen van eigen schepen.

Met de nieuwe duwbak van het Carneida-type kon Cargill beter de waterwegen bevaren, zodat het bedrijf grote volumes gewassen van landbouwbedrijven in het binnenland efficiënt kon verplaatsen van de zuidelijke rakken van het Eriekanaal via de Grote Meren en over de Atlantische Oceaan. Uiteindelijk zou dit verregaande gevolgen hebben waarbij de transportmethodes van de sector veranderden en er andere innovaties werden doorgevoerd, zodat alle soorten landbouwproducten effectiever konden worden afgezet op de wereldmarkt.